Van passie tot expertise: Meester Maxim Korthoudt over waarom arbeidsrecht zijn roeping werd
Arbeidsrecht is mijn manier om iets te betekenen. Geen wereld veranderen, maar wel mensen houvast bieden in een vaak turbulente tijd.
Niet iedereen vindt meteen zijn pad, maar voor mij klikte het tijdens mijn studies.
Van kinds af aan was ik al geboeid door rechten en plichten. Het idee dat onze maatschappij draait op een wettelijk kader, dat alles reguleert van ons dagelijks leven tot complexe arbeidsrelaties toe, fascineerde me. Toch wist ik aan het begin van mijn studie nog niet exact waar dat pad naartoe zou leiden. Maar hoe verder ik kwam, hoe duidelijker mijn focus werd. Dat het beroep van advocaat op mijn pad zou komen, bleek al snel duidelijk. Meerdere personen in mijn omgeving waren er van overtuigd dat advocatuur op mijn lijf geschreven was gelet op mijn mondigheid.
Wat me richting het arbeidsrecht trok, was de directe impact ervan. Mijn ouders werden ermee geconfronteerd in hun werk, en later zag ik hetzelfde bij vrienden en kennissen. Het is zo’n tastbaar rechtsgebied. Mensen verliezen hun job, worden ziek of worden geconfronteerd met pesterijen. Al die kwesties hebben een enorme impact op hun dagelijks leven, vaak met zware financiële gevolgen. Dat wilde ik aanpakken.
Wat mij minder lag? Strafrecht en familierecht. Begrijp me niet verkeerd, beide zijn ongelooflijk belangrijk, maar ik vond het te zwaar. Het confronterende van mensen die met gevangenisstraffen te maken krijgen, of kinderen die van hun ouders worden gescheiden — dat liet me niet los. Ik ben een gevoelsmens en vind het moeilijk om afstand te nemen in zulke emotioneel beladen situaties. In arbeidsrechtelijke geschillen is het voor mij gemakkelijker om de persoonlijke emotie niet de bovenhand te laten nemen. . Een jobverlies is zwaar, maar het is iets waar we, met de juiste juridische stappen, oplossingen voor kunnen vinden.
Wat me motiveert in mijn werk, is de band met de cliënt. Of ik nu voor een bedrijf werk of voor een particulier, ik wil altijd het gevoel geven dat ze gehoord worden.
Tijdens mijn studie ontwikkelde ik een diepe bewondering voor de manier waarop wetgeving mensen kan beschermen en ondersteunen. Hoe diezelfde wetten soms ook tekortschieten, en wat een verschil een goede advocaat kan maken in het leven van een individu én bedrijf. Dat werd een drijfveer om mezelf te blijven ontwikkelen. Het is niet alleen een beroep, maar een roeping geworden.
Wat me motiveert in mijn werk, is de band met de cliënt. Of ik nu voor een bedrijf werk of voor een particulier, ik wil altijd het gevoel geven dat ze gehoord worden. Dat hun verhaal ertoe doet. Samen werken we aan een stappenplan, met meerdere opties —zowel harde procedures als zachtere, bemiddelende lijnen. Het belangrijkste? Altijd het einddoel helder hebben en daar doelgericht naartoe werken.
Arbeidsrecht is mijn manier om iets te betekenen. Geen wereld veranderen, maar wel mensen houvast bieden in een vaak turbulente tijd. En daar haal ik elke dag mijn voldoening uit. Want hoe klein of groot de kwestie ook is, het gevoel dat je iemand verder hebt geholpen, blijft onbetaalbaar. Of dat nu een cliënt is die opgelucht ademhaalt na een minnelijke regeling, of een bedrijf dat dankzij jouw advies een moeilijke situatie heeft kunnen vermijden — dat is waar ik het voor doe. En dat drijft me om elke dag het beste uit mezelf te halen.