In het voorjaar lanceerde Apple een spiksplinternieuw gadget: de AirTag, bedoeld om de sloddervossen onder ons het leven gemakkelijker te maken. Je kan dit kleine schijfje eenvoudig plaatsen op alles waar je je wel eens een ongeluk naar zoekt, zoals je sleutels, portemonnee, fiets, etc. Zo kan je altijd de locatie van ervan traceren via de Find My-app.

Sinds de lancering van de AirTag ontstond enige commotie over de mogelijke risico’s op vlak van privacy. De AirTag is weliswaar niet de eerste tracker die werd uitgevonden, maar wel de meest accurate. Het zal u allicht niet verbazen dat de AirTag zo ook kan worden gebruikt voor ‘geniepigere’ doeleinden.

Veiligheid

Om deze privacy-risico’s te verminderen heeft Apple enkele veiligheidsmechanismen ingebouwd, die echter niet feilloos blijken te zijn.

Zo zullen iPhone-gebruikers een notificatie krijgen als een vreemde AirTag enige tijd in de buurt is, voor een tijdsduur die Apple als abnormaal beschouwt. Alleszins enkele uren, hoewel niet exact geweten is hoe lang.

Er zal ook een notificatie gestuurd worden wanneer een vreemde AirTag in de buurt is op de locatie die Apple geregistreerd heeft als je thuis of die je zelf zo geregistreerd hebt.

Goed om weten, de AirTag is enkel compatibel met iOS 14.5 (iPhone 6S en hoger), oudere types of Android-gebruikers krijgen deze notificaties dus niet.

Daarnaast zal de AirTag die enige tijd gescheiden is van zijn eigenaar piepgeluiden maken. De tijdsduur die Apple daarvoor als abnormaal beschouwt is maar liefst drie dagen, ruim voldoende tijd dus om onbewust een doelwit te traceren.

Echtelijke controle? Hoe ver mag het gaan?

De lacunes in de privacybescherming zetten ons team Familierecht aan het denken: in welke mate mogen echtgenoten het doen en laten van de ander controleren? En mogen deze ontdekkingen worden gebruikt in het kader van een echtscheidingsprocedure?  

In de Belgische rechtspraak wordt immers aangenomen dat echtgenoten binnen bepaalde limieten een recht op nieuwsgierigheid hebben. Zo mogen zij onder andere de brieven, sms’jes, e-mails en dagboeken van hun wederhelft openen en lezen.

Dit recht op nieuwsgierigheid is gelukkig niet onbegrensd, zo mag de informatie niet op onrechtmatige wijze verkregen zijn en geen schending van het beroepsgeheim inhouden. Bijvoorbeeld: zodra toekomstige ex-echtgenoten machtiging krijgen om afzonderlijk te gaan wonen, houdt het recht op nieuwsgierigheid op. Vanaf dan wordt stiekem de gsm van je partner doorzoeken als onrechtmatig beschouwd.

Naar analogie met deze vaststaande rechtspraak, zijn wij de mening toegedaan dat je partner heimelijk traceren door een AirTag in diens jaszak of auto te verstoppen niet zomaar gerechtvaardigd is. Daarentegen, als de AirTag gekoppeld is aan de gezinscomputer zou de toegang tot deze gegevens wél rechtmatig kunnen zijn.

De AirTag creëert alleszins nieuwe mogelijkheden voor echtgenoten om hun recht op nieuwsgierigheid uit te oefenen, maar ook om de grenzen ervan af te tasten.

Heb je hieromtrent nog vragen, bedenkingen of twijfels? Aarzel dan niet om ons te contacteren. Ons gespecialiseerd team staat klaar om je verder te helpen.